Op deze pagina worden de meest belangrijke ziekten en plagen van perzik en abrikoos in het kort besproken. Voor meer en de laatste ontwikkelingen zie mijn blog.

Bij abrikozen zijn dat bacteriekanker en monillia. Bij perzik krulziekte en in mindere mate monillia en bacteriekanker.

BACTERIEKANKER infecteert via open verse wonden en is zichtbaar als ingezonken plekken met daaromheen, meestal, verdikkingen en gom waar de boom probeert de infectie te overgroeien. Maar dit proces is ook afhankelijk van hoe gevoelig het ras is. Ik heb bijvoorbeeld een tsunami abrikoos die al 6 jaar in gevecht is en nog steeds abrikozen geeft.  Vooral wonden laag bij de grond zijn gevoelig voor infectie omdat de veroorzakende bacterie ook in de grond voorkomt.

MONILLIA is een schimmel die vooral via de bloem de takken infecteerd. Regenachtig weer tijdens de bloei zorgt voor veel infectie en bloesem en taksterfte.

Ook hier is ras eigenschap belangrijk. Alle abrikozen zijn gevoelig maar sommige rassen zijn heel gevoelig . Vroege maart 2020 was regenachtig en heel veel aantasting.

KRULZIEKTE komt enkel voor bij perzik/nectarine en in veel mindere mate bij amandel en wordt sterk beinvloed door winterweer. Het is een schimmel die in de ontluikende knoppen dringt en in het voorjaar voor rood geel opgezwollen gekrulde bladeren zorgt, die uiteindelijk afvallen.  De infectie begint in een zachte winter al half januari en stopt pas als de temperatuur boven de 20C komt. Meestal beginnen de perziken eind mei/begin juni de zieke bladeren af te stoten en te vervangen door gezond blad. Ook hier heb je ongevoelige, minder gevoelige en heel gevoelige rassen.

VOGELS. Bij mij een heel groot probleem, alles wordt door mijn gevederde vriendjes lustig op gesmikkeld.

PERZIKBLADLUIS. Is bij mij geen groot probleem, ieder jaar heb ik bij een paar bomen, op een totaal van 120 verschillende rassen, aantasting Maar steeds verschillende. Het lijkt in het begin op krulziekte maar bereikt nooit het eind stadium van krul.

DROOGTE. Vooral 2020 was een rampjaar. Tot juli bijna geen spatje regen, en toen begon het te regenen. Resultaat: De bomen namen gulzig het water op, de vruchten begonnen te zwellen en ze knapten open. De vruchthuid kon het zwellen niet bijgroeien en knapte open. Het eerste bij de platte perziken, daarna de nectarines en tenslotte bij veel rassen perzik. Opgemerkt is dat de aantasting bij perzik veel minder was.